Κατηγορία: Time Travel

Εδώ, ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο και ξετυλίγουμε μοναδικές ιστορίες, γεγονότα και μυστήρια από κάθε γωνιά του κόσμου. Από ξεχασμένα αθλητικά επιτεύγματα, πολιτιστικά διαμάντια, μέχρι ανεξερεύνητες στιγμές που σημάδεψαν την ιστορία.
Ζήσε μαζί μας το παρελθόν… σαν να συμβαίνει τώρα!

11/06/2025

Η Απόδραση από το Αλκατράζ – Ο θρύλος της πιο φημισμένης απόδρασης στην ιστορία

Στις 11 Ιουνίου 1962, τρεις κρατούμενοι του φημισμένου σωφρονιστικού ιδρύματος Αλκατράζ, στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, κατάφεραν να εξαφανιστούν μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω τους ένα μύθο που συνεχίζει να συναρπάζει τον κόσμο μέχρι σήμερα.

Το Ομοσπονδιακό Σωφρονιστήριο Αλκατράζ (United States Penitentiary Alcatraz) γνωστό και ως ”Βράχος”, ήταν μια φυλακή υψίστης ασφάλειας στο νησί Αλκατράζ, περίπου 2 χλμ. από την ακτή του Σαν Φρανσίσκο, στην Πολιτεία της Καλιφόρνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, που λειτούργησε από τις 11 Αυγούστου 1934 έως τις 21 Μαρτίου 1963.

Το 1850 στο νησί Αλκατράζ χτίστηκε ένα στρατιωτικό φρούριο. Μεταξύ 1910 και 1912 λειτουργούσε ως στρατιωτική φυλακή για τον αμερικανικό στρατό. Τον Οκτώβριο του 1933 το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ απέκτησε τις εγκαταστάσεις στο νησί μετατρέποντας το σε Ομοσπονδιακή φυλακή μετά τον κατάλληλο εκσυγχρονισμό του συγκροτήματος. Η απομόνωση του τόπου, η παρουσία παγωμένων ρευμάτων στα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο καθώς και η παρουσία δομών υψίστης ασφάλειας, κατέστησαν την φυλακή του Αλκατράζ ως την πιο σκληρή και την πιο συμπαγή φυλακή σε όλη την Αμερική. Στα χρόνια που λειτούργησε στέγασε 1576 κρατούμενους. Συνολικά 36 κρατούμενοι διοργάνωσαν 14 απόπειρες απόδρασης στα 29 χρόνια λειτουργίας του Αλκατράζ ως φυλακή. Συνελήφθησαν είκοσι τρεις ενω έξι πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν, Τέσσερις πνίγηκαν και τρεις μόνο θεωρούνται δραπέτες και εικάζεται ότι πνίγηκαν.

Οι Φρανκ Μόρις και τα αδέλφια Τζον και Κλάρενς Άνγκλιν πέρασαν μήνες σχεδιάζοντας σχολαστικά την απόδρασή τους από το φρούριο που θεωρούνταν “απόρθητο”. Μαζί τους ήταν και ο Αλαν Γουέστ που όμως δεν κατάφερε να διαφύγει. Χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια εργαλεία, έσκαψαν σιγά-σιγά τους αεραγωγούς πίσω από τα κελιά τους και δημιούργησαν μια διαδρομή που τους οδήγησε στις σήραγγες του κτηρίου. Για έξι μήνες, οι άνδρες άνοιγαν δίοδο από τον εξαερισμό των κελιών τους με λεπίδες πριονιού, μεταλλικά κουτάλια από την τραπεζαρία και ηλεκτρικό τρυπάνι αυτοσχεδιασμένο από το μοτέρ μιας ηλεκτρικής σκούπας. Έκρυβαν την πρόοδο των τρυπών τους με τοίχους από βαμμένο χαρτόνι, και κάλυπταν τον θόρυβο της δουλειάς τους με το παίξιμο του ακορντεόν του Μόρις. Μόλις χωρούσαν για να περάσουν από τις τρύπες, οι δραπέτες έβγαιναν την νύχτα εκτός κελιών.

Το πιο εντυπωσιακό μέρος του σχεδίου; Μια αυτοσχέδια σχεδία από αδιάβροχα και σωσίβια γιλέκα που βρήκαν από το καθαριστήριο της φυλακής.Τέλος έφτιαξαν τα κουπιά από θραύσματα ξύλου και βίδες.Όταν ήταν επιτέλους έτοιμος ο τρόπος διαφυγής περάσαν σε ένα φρεάτιο που οδηγούσε στην οροφή, αφαίρεσαν τα πριτσίνια από ένα πλέγμα εξαερισμού και απέκτησαν δίοδο εκτός του κτιρίου. Οι δραπέτες για να εργάζονται έξω από τα κελιά τους έφτιαξαν ψεύτικα κεφάλια από ένα μείγμα σαπουνιού, οδοντόκρεμας, σκόνης σκυροδέματος και χαρτιού τουαλέτας και τους έδωσαν μια ρεαλιστική εμφάνιση με μπογιές από το κατάστημα συντήρησης και τα μαλλιά από το κουρείο. Με πετσέτες κάτω από τις κουβέρτες στα κρεβάτια τους και τα πλαστά κεφάλια τοποθετημένα στα μαξιλάρια, φαινόταν σαν να κοιμούνται. Τη νύχτα της 11ης Ιουνίου 1962, όλα ήταν έτοιμα. Βγήκαν από τα κελιά τους, περάσαν στο φρεάτιο και ανέβηκαν από τον ανεμιστήρα εξαερισμού στην οροφή. Οι φρουροί άκουσαν ένα δυνατό θόρυβο καθώς έσπασε ο ανεμιστήρας, αλλά επειδή δεν ακούστηκε τίποτα μετά, η πηγή του θορύβου δεν διερευνήθηκε. Με τα εφόδια τους, κατέβηκαν 15 μέτρα τοίχου στο έδαφος. Στη συνέχεια ανέβηκαν 3,7 μέτρα φράκτη με συρματοπλέγματα στην βορειοανατολική ακτή, κοντά στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας που ήταν ένα μικρο τυφλό σημείο από τους προβολείς και τους πύργους των φρουρών. Μετά τις 10 μ.μ., επιβιβάστηκαν στη σχεδία, και αναχώρησαν προς τον στόχο τους, το Angel Island, δύο μίλια προς τα βόρεια.

Η απόδραση ανακαλύφθηκε το πρωί της 12ης Ιουνίου 1962, κατά την πρωινή έγερση. Μέχρι τότε είχαν κάνει την δουλειά τους τα επιτυχημένα ψεύτικα κεφάλια. Πάνω από 100 ένοπλοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί συμμετείχαν στο ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των τριών κρατουμένων. Ο Αλαν Γουέστ ήταν ο μόνος που δεν κατάφερε να αποδράσει γιατί δεν μπόρεσε να βγάλει το κάλυμμα της τρύπας στο κελί του και να βγει εγκαίρως, έτσι οι άλλοι αναγκάστηκαν να τον αφήσουν πίσω. Συνεργάστηκε πλήρως με τις Αρχές για τη διαφυγή και δεν κατηγορήθηκε για το ρόλο του.

Παρόλο που οι Αρχές δήλωσαν επισήμως πως πνίγηκαν, κανένα σώμα δεν βρέθηκε ποτέ. Αντίθετα, με τα χρόνια έχουν έρθει στο φως θεωρίες, μαρτυρίες και γράμματα που αφήνουν να εννοηθεί πως ίσως κατάφεραν να επιβιώσουν και να ζήσουν ελεύθεροι… Επίσημα ο φάκελος τους στο FBI έκλεισε 17 χρόνια μετά.Η απόδραση του Ιουνίου 1962 ήταν η αφορμή που οδήγησε στο οριστικό κλείσιμο της φυλακής στις 21 Μαρτίου 1963. Είχε ήδη χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο δαπανηρές στις ΗΠΑ με τεράστιο κόστος συντήρησης.

📌 Το ήξερες; Το Αλκατράζ σήμερα είναι τουριστικός προορισμός καθώς προσελκύει 1.500.000 επισκέπτες ετησίως και το κελί των δραπέτων παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία επίσκεψης. Η υπόθεση έχει εμπνεύσει δεκάδες ταινίες, με πιο γνωστή το “Escape from Alcatraz” (1979) με τον Clint Eastwood.

09/06/2025

Το Μυστήριο του Χαμένου Χρονοναύτη: Μια Υπόθεση Που Αψηφά τον Χρόνο

Στην ενότητα Time Travel του casedelabet.com, ταξιδεύουμε σήμερα σε μία από τις πιο παράξενες και ανεξήγητες ιστορίες του 20ού αιώνα. Μία ιστορία που έχει στοιχειώσει ερευνητές και λάτρεις του ανεξήγητου παγκοσμίως:
Η υπόθεση του Χαμένου Χρονοναύτη στην Ισπανία του 2006.

📍 Το περιστατικό

Ήταν καλοκαίρι του 2006 στη Μαδρίτη, όταν κάμερες ασφαλείας κατέγραψαν έναν άνδρα με ενδυμασία της δεκαετίας του 1940 να περιφέρεται μπερδεμένος, δίχως ταυτότητα ή κινητό, ρωτώντας περαστικούς πού βρισκόταν. Το πιο παράξενο όμως; Όταν μεταφέρθηκε στις αρχές και αναφέρθηκε το όνομά του —Álvaro Camilo— εντοπίστηκε στα αρχεία… ως αγνοούμενος από το 1945!

Τα αποτυπώματά του ταίριαζαν με τα αρχεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η οικογένειά του είχε δηλώσει την εξαφάνισή του στην Ισπανική Πολεμική Αεροπορία το 1944. Όμως δεν είχε γεράσει ούτε μια μέρα.

🧪 Οι εξηγήσεις

Θεωρίες εμφανίστηκαν παντού:

Μήπως ήταν χρονοταξιδιώτης που έκανε ένα λάθος άλμα;
Ή μήπως επρόκειτο για ένα πειραματικό πρόγραμμα, τύπου “Philadelphia Experiment”, που συνεχίζεται;
Άλλοι υποστήριξαν πως ήταν σκηνοθετημένο κοινωνικό πείραμα.

Ωστόσο, ο Álvaro “εξαφανίστηκε” λίγες μέρες αργότερα από το νοσοκομείο όπου βρισκόταν υπό παρακολούθηση, και κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ.

🔍 Τελικά, Τι Είναι Χρόνος;

Ο Χρόνος παραμένει μια έννοια που ακόμα και η σύγχρονη φυσική δυσκολεύεται να ορίσει απόλυτα. Αν ο χρόνος μπορεί να “λυγίσει”, τότε τι μας σταματά από το να τον διασχίσουμε;

Η ενότητα Time Travel του casedelabet.com σου φέρνει τέτοιες ιστορίες για να προκαλέσεις το μυαλό και τη φαντασία σου. Γιατί μερικά μυστήρια… δεν λύνονται. Ζωντανεύουν.

📌 Μείνετε συντονισμένοι για ακόμη περισσότερα άρθρα, αποκαλύψεις και αναλύσεις από το παρελθόν, το παρόν… και πιθανόν το μέλλον!

08/06/2025

Το Κορίτσι της Ναπάλμ: Η Κραυγή της Ανθρωπότητας για Ειρήνη

Μια από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του 20ού αιώνα, ένα στιγμιότυπο που συγκλόνισε τον πλανήτη και έγινε σύμβολο της φρίκης του πολέμου – αυτή είναι η ιστορία του “κοριτσιού της Ναπάλμ”.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 8 Ιουνίου 1972 από τον φωτογράφο Nick Ut, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ. Στο κέντρο της εικόνας βρίσκεται ένα μικρό, γυμνό κορίτσι που τρέχει ουρλιάζοντας στον δρόμο, με το δέρμα της να καίγεται από βόμβες ναπάλμ. Το όνομά της: Φαν Τι Κιμ Φουκ (Phan Thị Kim Phúc). Ήταν μόλις 9 ετών.

Η Φωτογραφία που Άλλαξε τον Κόσμο

Το στιγμιότυπο έγινε πρωτοσέλιδο παγκοσμίως, αποκαλύπτοντας την ωμή πραγματικότητα του πολέμου. Η φωτογραφία βραβεύτηκε με Πούλιτζερ και έγινε καθοριστικός παράγοντας στην αλλαγή της κοινής γνώμης για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Η Ιστορία της Κιμ

Η Κιμ Φουκ επέζησε από τα εγκαύματα, υποβλήθηκε σε πολυάριθμες επεμβάσεις και έζησε μια ζωή γεμάτη προκλήσεις. Αργότερα μετακόμισε στον Καναδά, όπου έγινε Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNESCO και ίδρυσε το “Kim Foundation International”, με αποστολή να βοηθά τα παιδιά που υποφέρουν από τον πόλεμο.

Το Μήνυμα της Εικόνας

Η εικόνα της Κιμ δεν είναι απλά ένα ιστορικό τεκμήριο. Είναι μια κραυγή ενάντια στη βαρβαρότητα, ένα σύμβολο της παιδικής αθωότητας που καταπατείται από τη βία. Μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε “πολεμικό γεγονός” υπάρχουν πραγματικές ανθρώπινες ζωές, πόνος και ελπίδα.

casedelabet.com | Time Travel – Ταξίδι στον Χρόνο

06/06/2025

Απόβαση στη Νορμανδία: Η Μέρα που Άλλαξε την Ιστορία

Στις 6 Ιουνίου 1944, η αυγή φώτισε τις ακτές της Νορμανδίας με έναν τρόπο που η Ιστορία δεν θα ξεχάσει ποτέ. Η μεγαλύτερη αμφίβια στρατιωτική επιχείρηση όλων των εποχών, γνωστή ως D-Day, σήμανε την αρχή του τέλους για τη ναζιστική κυριαρχία στην Ευρώπη. Περισσότεροι από 156.000 συμμαχικοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν σε πέντε παραλίες—Utah, Omaha, Gold, Juno και Sword—αντιμετωπίζοντας σφοδρή αντίσταση, αλλά και γράφοντας έναν από τους πιο καθοριστικούς σταθμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η επιχείρηση Overlord, όπως ήταν η κωδική ονομασία, απαιτούσε πολυετή σχεδιασμό, τεράστια αποθέματα και απόλυτο συντονισμό μεταξύ ΗΠΑ, Βρετανίας, Καναδά και άλλων συμμάχων. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: η απελευθέρωση της κατεχόμενης Γαλλίας και η ώθηση προς το Βερολίνο. Η απόβαση στη Νορμανδία δεν ήταν μόνο στρατιωτική επιτυχία – ήταν πράξη ανδρείας, αυτοθυσίας και αποφασιστικότητας.

Οι απώλειες ήταν βαρύτατες – πάνω από 10.000 νεκροί και τραυματίες εκείνη την πρώτη μέρα – αλλά το τίμημα της ελευθερίας πληρώθηκε με γενναιότητα. Το D-Day είναι πλέον σύμβολο ελπίδας, ενότητας και αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό.

Συντάκτης: Casedelabet.com | Ενότητα: Time Travel – Ταξίδι στον Χρόνο

05/06/2025

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας – Θρύλος, Συνομωσία ή Επιστημονική Απόκρυψη;

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας είναι μία από τις πιο συναρπαστικές και αμφιλεγόμενες ιστορίες του 20ού αιώνα. Ένας αστικός θρύλος ή ένα πραγματικό στρατιωτικό πείραμα που χάθηκε στα βάθη των μυστικών αρχείων;

Σύμφωνα με τη θεωρία, το πείραμα πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1943 στο Ναυτικό Ναυπηγείο της Φιλαδέλφειας. Εκεί, το πολεμικό πλοίο USS Eldridge φέρεται να χρησιμοποιήθηκε ως υποκείμενο ενός πειράματος αορατότητας βασισμένου στις θεωρίες του Άλμπερτ Αϊνστάιν και της ενοποιημένης θεωρίας πεδίου.

Τι (λέγεται πως) συνέβη;

Η βασική υπόθεση είναι ότι οι επιστήμονες του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού προσπάθησαν να κάνουν το πλοίο αόρατο στα ραντάρ – και πιθανώς και στον ορατό ορίζοντα. Όμως, σύμφωνα με μαρτυρίες, το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία:

Το πλοίο εξαφανίστηκε κυριολεκτικά από το λιμάνι της Φιλαδέλφειας.
Εμφανίστηκε – για λίγα λεπτά – στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Και στη συνέχεια επανεμφανίστηκε στη Φιλαδέλφεια.

Η πιο σκοτεινή πτυχή της ιστορίας αφορά τα μέλη του πληρώματος. Λέγεται πως κάποιοι εξαφανίστηκαν, άλλοι επανεμφανίστηκαν ενσωματωμένοι στο μέταλλο του πλοίου, ενώ κάποιοι τρελάθηκαν ή υπέφεραν από βαριά ψυχολογικά προβλήματα.

Τεχνολογία πέρα από την εποχή της;

Οι υποστηρικτές της θεωρίας συνδέουν το πείραμα με τη λεγόμενη “τεχνολογία αντιβαρύτητας”, την κβαντική σήραγγα και πειράματα μεταφοράς ύλης μέσω του χώρου-χρόνου. Υπάρχουν εικασίες ότι οι επιστήμονες βρέθηκαν κοντά σε μια μορφή τηλεμεταφοράς ή χρονικής μετατόπισης – κάτι που, ακόμη και σήμερα, η επιστήμη θεωρεί ανέφικτο.

Οι επίσημες διαψεύσεις

Το Αμερικανικό Ναυτικό έχει αρνηθεί κατηγορηματικά πως το USS Eldridge πήρε μέρος σε οποιοδήποτε τέτοιου τύπου πείραμα. Το πλοίο, μάλιστα, πουλήθηκε στην Ελλάδα το 1951 και υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό ως Λέων για δεκαετίες.

Συνομωσία ή παρανόηση;

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας παραμένει ένα μυστήριο. Για κάποιους είναι απλά ένας καλά δομημένος μύθος, για άλλους μια επιστημονική αποτυχία που θάφτηκε από τις αρχές.

Ανεξάρτητα από το τι πραγματικά συνέβη, το Πείραμα της Φιλαδέλφειας συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό και να πυροδοτεί τη φαντασία όσων αγαπούν την επιστημονική φαντασία, τις συνωμοσίες και τα χρονικά παράδοξα.

Συντάκτης: Casedelabet.com | Ενότητα: Time Travel – Ταξίδι στον Χρόνο

29/05/2025

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης «Η πόλις εάλω»(Video)

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ’ όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.

Το Βυζάντιο σ’ εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε’ για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ’ ημών η των αζύμων λατρεία».

Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2.000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού.

Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.

Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, περίπου 70 πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

24/05/2025

Κομήτης του Χάλεϋ. Παγκόσμιος πανικός για το Τέλος του Κόσμου. 18-05-1910

Οι κομήτες είναι μεγάλα ουράνια σώματα, που κινούνται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Μπορούν να γίνουν ορατοί από την Γη και να χαθούν με ταχύτητα φτάνοντας τα άκρα του ηλιακού μας συστήματος. Αποτελούνται από παγωμένο νερό, διοξείδιο του άνθρακα, σκόνη, πετρώματα και άλλα σωματίδια. Έτσι όσο πλησιάζουν τον Ήλιο, θερμαίνεται ο πάγος που περιβάλλονται και υποβάλλεται σε εξάχνωση. Το αέριο αυτό είναι εκείνο που εμείς βλέπουμε ως ουρά του κομήτη.

Ο Κομήτης του Χάλεϋ (Comet Halley) είναι περιοδικός κομήτης που γίνεται ορατός από την Γη κάθε 75 με 76 χρόνια. Είναι ο μόνος που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι και για δύο φορές σε μια ανθρώπινη ζωή. Οι διαστάσεις του είναι 16 x 8 x 8 χιλιόμετρα και ταξιδεύει με ταχύτητα 55χλμ ανά δευτερόλεπτο ή 200.000 χλμ ανά ώρα. Έχουν βρεθεί στην Κίνα καταγραφές του κομήτη του Χάλεϋ από το 240 π.Χ., επίσης από τους Αρχαίους Έλληνες το 467 π.Χ. Όμως μελετήθηκε εντατικά από το 1682, από τον Έντμουντ Χάλλεϋ (1656-1742), Άγγλο μαθηματικό και αστρονόμο, ο οποίος προσδιόρισε την τροχιά του προβλέποντας την επιστροφή του κομήτη που έχει πάρει το όνομά του. Χρησιμοποίησε το νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα για να το καταφέρει.

Έγινε ο πιο διάσημος κομήτης όταν τον Μάιο του 1910 με την προκαθορισμένη εμφάνιση του η ανθρωπότητα είχε πιστέψει ότι έφτασε το τέλος της. Αστρολόγοι, μελλοντολόγοι και λοιποί προφήτες υποστήριζαν ότι θα συγκρουστεί με τη Γη. Ο πανικός μεγιστοποιήθηκε, όταν αποκαλύφθηκε ότι η ουρά του κομήτη περιείχε ένα δηλητηριώδες κυανιούχο αέριο και η Γη θα περνούσε μέσα από αυτό καταστρέφοντας κάθε ζωή στην επιφάνεια του πλανήτη. Αρκετοί βρήκαν τότε την ευκαιρία και πλούτισαν, πουλώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες και ειδικά χάπια στον λαό. Οι εκκλησίες διοργάνωναν ολονυχτίες και διάφοροι καταστροφολόγοι έστελναν επιστολές στο Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς, υποστηρίζοντας ότι ο κομήτης θα προκαλούσε τεράστιες παλίρροιες σε ολόκληρη την Αμερική καθώς ο Ειρηνικός Ωκεανός θα άδειαζε μέσα στον Ατλαντικό. Στην Οκλαχόμα μια θρησκευτική σέχτα προσπάθησε να θυσιάσει μία παρθένα για να εξορκίσει το κακό, αλλά εμποδίστηκε από την αστυνομία. Στη Βιέννη ένας μικροσεισμός πανικόβαλε τους κατοίκους, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα των Αψβούργων και κατέφυγαν στους γύρω λόφους για να παρακολουθήσουν τη συντέλεια του κόσμου.

Από το κλίμα υστερίας πέρασε και η Ελλάδα. Την νύχτα της 18 Μαΐου 1910 στην Αθήνα ο κόσμος κατέκλυσε το Ζάππειο, τους γύρω λόφους και τις μεγάλες πλατείες. Πολλοί πήγαιναν στις εκκλησίες για εξομολόγηση και άλλοι άπλα κοιτούσαν περιμένοντας το τέλος. Τα ίδια και στον Πειραιά. Αρκετοί ανοίχτηκαν με βάρκες στον φαληρικό όρμο. Όμως πέρασε από τη Γη σε απόσταση 22,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνειά της χωρίς να συμβεί κανένα κακό διαψεύδοντας τις προβλέψεις της συντέλειας. Το μόνο θύμα της μέρας εκείνης είναι η 16χρονη Εϊμι Χόπκινς που σκοτώθηκε πέφτοντας από μια σκεπή ενώ παρακολουθούσε το πέρασμα του Χάλεϊ.

Ο κομήτης μας επισκέφθηκε ξανά στις 9 Φεβρουαρίου 1986. Τότε οργανώθηκαν αποστολές ερευνητικών διαστημικών σκαφών από την ΕΣΣΔ, την Ιαπωνία και την Ευρώπη για να παρατηρήσουν το κομήτη καθώς αυτός πλησίαζε προς τον Ήλιο. To ευρωπαϊκό Giotto κατάφερε και έβγαλε την κοντινότερη φωτογραφία του κομήτη. Η επόμενη εμφάνισή του διαστημικού ταξιδιώτη αναμένεται στις 28 Ιουλίου του 2061.

20/05/202520/05/2025

Ανακάλυψη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων – 17-05-1902

Ήταν Μεγάλη Τρίτη 4 Απριλίου του 1900 όταν το πλήρωμα συμιακού σπογγαλιευτικού κάνει καταδύσεις στην περιοχή των Αντικυθήρων. Ο δύτης Ηλίας Σταδιάτης, είναι ο πρώτος που αντικρίζει ένα ναυάγιο σε βάθος 45 έως 60 μέτρων. Πρόκειται για ένα μεγάλο αρχαίο πλοίο. Ενημερώνουν τις Αρχές και φτάνει πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή. Οι έρευνες κρατάνε έναν χρόνο και ανασύρονται περίπου 200 αμφορείς, ασημένια νομίσματα, μαρμάρινα γλυπτά, σκεύη, λυχνάρια και περίτεχνα βάζα. Όμως ο θάνατος ενός δύτη και η παράλυση άλλων από τη νόσο των δυτών βάζει τέλος στην επιχείρηση.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων: Ποιος ήταν ο κατασκευαστής του;

Στις 17 Μαΐου 1902 ο καταξιωμένος αρχαιολόγος Βαλέριος Στάης πρόσεξε σε ένα από τα ευρήματα έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο με εμφανείς επιγραφές από αστρονομικούς όρους. Είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μηχάνημα με γρανάζια, ιδιαίτερα πολύπλοκης πλανητικής λειτουργίας. Είναι κατασκευασμένος από μπρούντζο και βρισκόταν εγκιβωτισμένος σε ξύλινο πλαίσιο. Ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής, σχεδιασμένος για να υπολογίζει και απεικονίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης, καθώς και φάσεις αυτής. Κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου, μεταξύ 150 π.Χ. και 100 π.Χ., και είναι σχεδόν μισό αιώνα παλαιότερο από το ίδιο το ναυάγιο του πλοίου που το μετέφερε, το οποίο εκτιμάται πως συνέβη ανάμεσα στο 87 π.Χ. και το 63 π.Χ.

Μηχανισμός Αντικυθήρων: Ερευνητές ρίχνουν φως στο πώς λειτουργούσε ο πρώτος υπολογιστής στον κόσμο

Χάρη στη βοήθεια ειδικού τομογράφου που κατασκευάστηκε ειδικά για τον συγκεκριμένο μηχανισμό, διαπιστώθηκε ότι το κύριο θραύσμα φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς, οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες στο καθένα. Στην μπροστινή όψη υπάρχει μια κυκλική κλίμακα η οποία δείχνει τις 365 μέρες του έτους σύμφωνα με το αιγυπτιακό ηλιακό ημερολόγιο. Μια περιστρεφόμενη λαβή στο πλάι της συσκευής κινούσε τους δύο δείκτες, οι οποίοι έδειχναν την ακριβή θέση του ήλιου και της σελήνης μέσα στο έτος. Στο πίσω μέρος της συσκευής υπήρχαν δύο δίσκοι που υπολόγιζαν τους σεληνιακούς και ηλιακούς κύκλους σε μια περίοδο 19 ετών, που ισοδυναμούσε με 235 σεληνιακούς μήνες. Πάνω στον μηχανισμό ήταν χαραγμένες ελληνικές επιγραφές που έδιναν οδηγίες χρήσης του αντικειμένου. Στο εσωτερικό του υπήρχαν δύο δακτύλιοι οι οποίοι απεικόνιζαν τον ζωδιακό κύκλο.

Mηχανισμός των Αντικυθήρων: Πρωτοποριακός υπολογιστής ή περίτεχνο παιχνίδι; - ΤΟ ΒΗΜΑ

Το 1955 ο Άγγλος Φυσικός, Ντέρεκ Ντε Σόλλα Πράις, μελέτησε λεπτομερώς επί 20 χρόνια τον Μηχανισμό. Συνεργάστηκε με τον Έλληνα φυσικό, Χαράλαμπο Καράκαλο. Οι δύο επιστήμονες ανακάλυψαν 27 γρανάζια στο εσωτερικό του μηχανισμού που τον συνέδεαν με την Αστρονομία.Το 2014 ο Έλληνας φυσικός Μάρκος Σκουλάτος ολοκλήρωσε το δικό του ακριβές λειτουργικό μοντέλο. Το αντίγραφο αυτό του Μηχανισμού των Αντικυθήρων πληρεί τις διαστάσεις και γνωστές λειτουργίες του αρχικού. Ενσωματώνει όλες τις έως τότε έρευνες για τη σελήνη, την ένδειξη των Ολυμπιακών αγώνων και τις ακριβείς αναγνώσεις των αρχαίων επιγραφών.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων | KifisiaNews

Τα θραύσματα του πρωτοτύπου φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Στη συλλογή χαλκών βρίσκονται σαν έκθεμα τα τρία μεγαλύτερα θραύσματα.