Η μέρα που έξι οπαδοί του Δικεφάλου έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη επιστρέφοντας από το 1-1 με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ
Η απώλεια δεν καλύπτεται ποτέ. Το κενό δεν αναπληρώνεται. Η ανθρώπινη ζωή που χάνεται δεν γυρίζει πίσω. Κι αυτό είναι που μας πληγώνει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Η μνήμη όμως κρατάει ζωντανή την ψυχή και την ύπαρξη των νεκρών. Και η οικογένεια του ΠΑΟΚ δεν ξεχνά. Η 4η Οκτωβρίου είναι μια μέρα βαθιά χαραγμένη στις καρδιές και στη συνείδηση όλων όσοι έχουν περάσει απ’ τον οργανισμό του Δικεφάλου, κι όχι μόνο, καθώς αφορά όλους τους φιλάθλους, όλους τους ανθρώπους. Είναι η αποφράδα εκείνη μέρα που έκοψε το νήμα της ζωής έξι νέων παιδιών, οπαδών του ΠΑΟΚ, που έφυγαν από τη ζωή στο δρόμο της επιστροφής μετά από έναν αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας. Ο χρόνος σταμάτησε στα Τέμπη.
Η τραγωδία στα Τέμπη
Ξημέρωνε 4 Οκτωβρίου 1999. Ο ΠΑΟΚ είχε αποσπάσει ισοπαλία στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό με το γκολ του Νάγκμπε και οι φίλοι του Δικεφάλου που είχαν πραγματοποιήσει μια μεγάλη εκδρομή στην Αθήνα, ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα, πήραν το δρόμο της επιστροφής. Περίπου δύο χιλιόμετρα πριν από τα Τέμπη, το λεωφορείο του ΣΦ ΠΑΟΚ Κορδελιού συγκρούστηκε με φορτηγό που ερχόταν από το αντίθετο ρεύμα, με αποτέλεσμα να πέσει σε χαράδρα οκτώ μέτρων. Από τα συντρίμμια ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 ετών), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 ετών), Χριστίνα Τζιόβα (18 ετών), Αναστάσιος Θέμελης (22 ετών), Γεώργιος Γκανάτσιος (22 ετών), Κυριάκος Λαζαρίδης (17 ετών), όλοι τους φίλοι του ΠΑΟΚ που επέβαιναν στο μοιραίο πούλμαν, όπως επίσης και ο οδηγός του φορτηγού, Αστέριος Αγκζιώτης (68 ετών).
Η Θεσσαλονίκη και γενικότερα η Ελλάδα ξύπνησε σοκαρισμένη στο άκουσμα του τραγικού δυστυχήματος. Έξι νέα παιδιά, παθιασμένα με την ομάδα τους, που απλά ήθελαν να βρίσκονται στο πλευρό του ΠΑΟΚ, έχασαν τη ζωή τους. Τόσο άδικα. Ο Χαράλαμπος, ο Δημήτρης, η Χριστίνα, ο Αναστάσιος, ο Γιώργος και ο Κυριάκος άξιζαν να ζουν τη ζωή τους, να βρίσκονται ανάμεσά μας, να τραγουδούν στις εξέδρες της Τούμπας. Η μοίρα όμως τους έπαιξε αυτό το τραγικό παιχνίδι. Η απώλεια δεν αναπληρώνεται, ωστόσο η οικογένεια του ΠΑΟΚ φροντίζει να κρατά ζωντανή τη μνήμη αυτών των παιδιών που πλέον αποτελούν ένα φωτεινό παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στον Δικέφαλο.
Θλιβερό ξημέρωμα
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ: «Η μοίρα που ορίζει τις τύχες μας δεν είναι πάντα δίκαιη. Ειδάλλως δεν θα είχε πάρει από κοντά μας τα έξι νέα παιδιά που έσβησαν στα Τέμπη ένα θλιβερό, ολοσκότεινο ξημέρωμα. Ο ΠΑΟΚ δεν ξεχνά ποτέ τα μέλη της οικογένειάς του. Μας βλέπουν από εκεί ψηλά, άλλωστε. Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε… Κανείς από την οικογένεια του ΠΑΟΚ δεν έχει αφήσει έξι ονόματα να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου…
Χαράλαμπε, Δημήτρη, Χριστίνα, Αναστάσιε, Γιώργο, Κυριάκο η αγάπη σας για τον ΠΑΟΚ σας έφερε εδώ, σας άφησε εδώ, συνέχισε παραπέρα και αποτέλεσε παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στα τέσσερα γράμματα για όσους κάθονται δίπλα στις θέσεις σας, θυμούνται τις εκδρομές σας και δακρύζουν όταν γυρίζουν σ΄ εκείνο το δύσκολο βράδυ του Οκτωβρίου του ‘99. Η αγαπημένη συνήθεια, ο εθισμός στην λατρεία του Δικεφάλου, σας οδήγησε να ανεβείτε τις σκάλες του διώροφου πούλμαν που θα σας πήγαινε στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον Παναθηναϊκό στις 3 Οκτωβρίου. Και πήγατε, φωνάξατε, πανηγυρίσατε το γκολ του Νάγκμπε για το 1-1 και βολευτήκατε στις θέσεις σας για το ταξίδι της επιστροφής.
Τα ξημερώματα το λεωφορείο είχε πια ησυχάσει, η κούραση ήταν μεγάλη, όπως κάθε φορά που “καταπίνατε” εκατοντάδες χιλιόμετρα σε μια μέρα, μόνο και μόνο για να είστε εκεί, δίπλα στον ΠΑΟΚ, να τού δείχνετε τι θα πει αφοσίωση, να «εκπαιδεύετε» με την αυταπάρνησή σας όποιον νέο έμπαινε στην οικογένειά μας…
Η αλλαγή του οδηγού δεν έγινε αντιληπτή, ήταν όμως μοιραία… Σε μια αδέξια προσπέραση δύο μόλις χιλιόμετρα από τα διόδια των Τεμπών, ο έλεγχος χάθηκε και το λεωφορείο του συνδέσμου Κορδελιού βρέθηκε στο κενό…Έχουν διατυπωθεί χιλιάδες “γιατί”, έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες αναμνήσεων από όσους γλίτωσαν από το τρομερό δυστύχημα στα Τέμπη. Για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ εξάλλου η μνήμη είναι βασικό συστατικό της διατήρησης του χαρακτήρα και των αξιών που ένωσαν τόσες χιλιάδες ψυχών να φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, να χειροκροτούν το ίδιο έμβλημα, να θυσιάζουν και να θυσιάζονται…
Προστέθηκε άλλο ένα σύνθημα από τότε, παιδιά. Θα το τραγουδούσατε κι εσείς, αν δεν ήταν για εσάς: “Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε…”. Απερίγραπτο ρίγος… Να νιώθετε περήφανοι που εκείνη τη στιγμή γίνονται πραγματικά όλοι ένα…Πόσο παρακαλέσαμε όλοι να γυρνούσε ο χρόνος πίσω. Όσο κι αν προσευχηθήκαμε δεν το καταφέραμε. Δεν παραιτηθήκαμε όμως. Ορκιστήκαμε ότι δεν θα αφήσουμε το χρόνο να σας προσπεράσει.
Την προσεχή Παρασκευή (4/10) συμπληρώνονται 25 χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα και την Κυριακή (6/10) 11:00 θα τελεστεί μνημόσυνο μπροστά στο μνημείο των Τεμπών και αναμένεται να παραστεί αρκετός κόσμος καθώς λίγες ώρες αργότερα (19:00) η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου παίζει στη Λιβαδειά.
Δεν σας θυμόμαστε μόνο αυτή τη μέρα. Σας θυμόμαστε και εμπνεόμαστε πάντα.Ο χρόνος σταμάτησε στις 04.10.1999… Εκείνη τη μέρα ο ΠΑΟΚ ολόκληρος θρήνησε. Από εκείνη τη μέρα ολόκληρος ο ΠΑΟΚ είναι «λειψός». Όσα κι αν πετύχουμε, όσα κι αν σας αφιερώσουμε, πάντα θα προσευχόμαστε να μπορούσατε να είστε μαζί μας…».
Η υπόσχεση και η αφιέρωση
Από τις πρωινές ώρες της Δευτέρας ο σύνδεσμος στην περιοχή του Ελευθέριου Κορδελιού κατακλύστηκε από κόσμο. Εκεί βρέθηκαν και πολλοί παίκτες του ΠΑΟΚ. Οι δύσκολες στιγμές συνεχίστηκαν στις κηδείες των έξι παιδιών. Δυστυχώς δεν ήταν ένα κακό όνειρο. Ο εφιάλτης ήταν αληθινός.
Το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει η οικογένεια του ΠΑΟΚ ήταν να μην ξεχάσει αυτά τα παιδιά. Και ο Ιβάν Σαββίδης τη χρονιά του νταμπλ, προτού ο Δικεφάλος θριαμβεύσει θέλησε ως ελάχιστο φόρο τιμής να αφιερώσει στα έξι «αετόπουλα» το πρωτάθλημα. «Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ένα χρέος τιμής και προς αυτούς που τόσο άδοξα έφυγαν από τη ζωή. Για χάρη αυτών των παιδιών που αγαπούν πιστά τον ΠΑΟΚ όλα τα χρόνια της ιστορίας του το πρωτάθλημα του χρόνου θα πρέπει να το φέρουμε εδώ», είχε πει ο διοικητικός ηγέτης του Δικεφάλου πριν από την στέψη δίνοντας το σύνθημα σε ολόκληρη την ομάδα, που μετά το παιχνίδι με την ΑΕΛ στη Λάρισα, έχοντας πια αγκαλιάσει τον τίτλο μετά από 35 χρόνια, έσπευσε στο μνημείο των Τεμπών. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου και οι παίκτες του ΠΑΟΚ έκαναν πράξη την υπόσχεση και αφιέρωσαν τον τίτλο στα χαμένα παλικάρια του Δικεφάλου…
