Το είχαν χαρακτηρίσει ως το αυτοκίνητο που έσπαγε τα κόκκαλα των οδηγών του. Στην κυριολεξία όμως… Το Toyota TS010 αναπτύχθηκε από την ιαπωνική φίρμα προκειμένου να συμμετάσχει στο Le Mans του 1992.
Φορούσε ένα νέο για την εποχή εκείνη V10 κινητήρα, με πέντε βαλβίδες ανά κύλινδρο και περιεχόμενη γωνία 72 μοιρών. Στη μέγιστη ρύθμιση του, ο κινητήρας μπορούσε να προσφέρει απλόχερα 700 ίππους. Για τους αγώνες στο Le Mans όμως έπρεπε να «πέσει» στους 600 ίππους προκειμένου να εναρμονιστεί με τους κανόνες.
Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν μηχανικό, εξατάχυτο και έστελνε την ωμή δύναμη του στους πίσω τροχούς. Το Toyota TS010 Le Mans spec μπορούσε να επιτύχει τελική ταχύτητα 346 km/h και είχε βάρος, μόλις 750 kg χάρη στο μονοκόκ πλαίσιο του το οποίο ήταν κατασκευασμένο από ανθρακονήματα.
Γιατί έμεινε όμως στην ιστορία ως το αυτοκίνητο που έσπαγε τα κόκκαλα των οδηγών του; Ο Άντι Γουάλας, οδηγός της αγωνιστικής ομάδας της Toyota εκείνη την εποχή, εξιστόρησε χρόνια αργότερα το «γιατί».
Ήταν Φεβρουάριος του 1992, όταν μια ομάδα από 50 μηχανικούς και πέντε οδηγούς της Toyota στρατοπέδευσαν στην πίστα του Australian Eastern Creek για εννέα ημέρες προκειμένου να τελειοποιήσουν το αγωνιστικό τους μοντέλο.
Η πίστα του Eastern Creek έχει μια μεγάλη ευθεία, ακολουθούμενη από μια αριστερή «πατημένη» στροφή, με τους οδηγούς βασικά να μην σηκώνουν καν το πόδι τους από το γκάζι. Για να καταλάβετε κάπως καλύτερα η έξοδος από τη μεγάλη ευθεία πραγματοποιούνταν με ταχύτητα 315+ km/h.
Για να πάρεις ωστόσο τη σωστή γραμμή και να μη σηκώσεις το πόδι από το γκάζι, έπρεπε στην έξοδο της στροφής να πατήσεις πάνω στο κέρμπ. Αυτό έκανε προφανώς και ο οδηγός της Toyota, Άντι Γουάλας. Πάτησε πάνω στο κέρμπ. Και ένιωσε ένα πόνο στα πλευρά. Για την ακρίβεια, ράγισαν τα κόκκαλα στα πλευρά του.
Ο ίδιος θεώρησε τυχαίο το γεγονός. Ίσως ήταν καταπονημένος ο οργανισμός του και υπέστη κάποιο κάταγμα κοπώσεως… Έλα όμως που το ίδιο ακριβώς συνέβη την επόμενη ημέρα και με ένα ακόμη οδηγό της ιαπωνικής ομάδας, τον Χιτόσι Ογκάβα. Στο ίδιο ακριβώς σημείο, έπειτα από επίσης μία ώρα οδήγησης στην πίστα!
Για να μην μακρηγορώ, το φαινόμενο είχε εξήγηση. Το ανθρώπινο σώμα σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι ειδικοί, μπορεί να αντέξει σε ένα ακραίο σενάριο και υπό συνθήκες, δυνάμεις έως 9 G. Για μερικά μόλις δευτερόλεπτα. Οι πιλότοι στα μαχητικά αεροσκάφη, φορούν ειδικές στολές, οι οποίες εμποδίζουν τη συγκέντρωση αίματος στα πόδια τους, βοηθώντας ουσιαστικά την καρδιά να δουλέψει σωστά.
Οι πιλότοι του Le Mans και της Formula 1 το 1992, είχε υπολογιστεί ότι μπορούσαν να αντέξουν μάξιμουμ 5 G, στα αγωνιστικά τα οποία οδηγούσαν. Το χτύπημα στη στροφή 1 της πίστας του Australian Eastern Creek θεωρητικά έφθασε -για κλάσματα του δευτερολέπτου- στις παρυφές των 6 G!
Σε συνδυασμό με τις επίσης υψηλές δυνάμεις που ασκούνταν στους οδηγούς κατά τη διάρκεια των δοκιμών (πάνω από 3 G) εξάντλησε τους “πιλότους” και τα οστά τους, με αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη στροφή που τα «G» έφθαναν σχεδόν τα 6, να σπάνε τα κόκκαλα των οδηγών!
Το Toyota TS010 ήταν εν ολίγοις μια πολεμική μηχανή, με έναν εξαιρετικό κινητήρα που πέρα από αξιόπιστος ήταν και πολύ δυνατός.
Μετά τις εννέα ημέρες δοκιμών, και έπειτα από κάμποσα σπασμένα πλευρά, οι Ιάπωνες μηχανικοί επαίνεσαν τόσο το αυτοκίνητο όσο και τους οδηγούς του.
Το αγωνιστικό TSO10 διαδέχθηκε το TS020 και, με τη σειρά του, το TS030. Ο ίδιος ο Άντι Γουάλας είχε δηλώσει μερικά χρόνια αργότερα ότι αυτό το αγωνιστικό (το TS010) ήταν ένα από τα καλύτερα του είδους του ever και θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να σταθεί με αξιώσεις απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο.
