H πρωτομαγιά του 1994 υπήρξε ιστορική -δυστυχώς με την κακή έννοια του όρου- για τον κόσμο της Formula 1. Το Grand Prix της Imola στο San Marino που διεξαγόταν εκείνη την ημέρα έμελλε να μείνει για πάντα χαραγμένο στις μνήμες όλων όσων αγαπούσαν την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Ο κατά πολλούς καλύτερος οδηγός στην ιστορία της F1 (εάν όχι ο καλύτερος σίγουρα, ο πιο ταλαντούχος), ο Βραζιλιάνος Ayrton Senna, έχασε τη ζωή του σε ένα δυστύχημα που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα και τους κανόνες ασφαλείας στην F1.

O Senna, βρισκόταν στην πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά. Στον έβδομο όμως γύρο και συγκεκριμένα στην στροφή Tamburello, έχασε τον έλεγχο του μονοθέσιού του και «καρφώθηκε» με 217 km/h στα προστατευτικά, τσιμεντένια, τοιχία…

Τα σενάρια για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία δίνουν και παίρνουν έκτοτε. Κανένα όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί -επίσημα- μέχρι σήμερα.

Τα δικαστήρια που ακολούθησαν, με τους υπεύθυνους της Williams να κάθονται στο εδώλιο δεν έβγαλαν ένοχο: όλοι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.

Ανάμεσά τους και ο Adrian Newey, ένας από τους πιο γνωστούς μηχανικούς -και μάλλον ο κορυφαίος- στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος.

Ο Newey δεν χρειάστηκε ποτέ την επίσημη ετυμηγορία του δικαστηρίου για να νιώσει ενοχές αναφορικά με το τραγικό τέλος του Βραζιλιάνου Θεού. O ίδιος είχε πάντα τύψεις. Παρά το γεγονός ότι ούτε αυτός μπόρεσε ποτέ να προσδιορίσει τον λόγο που το όχημα του Senna τον πρόδωσε, ήξερε πως η αιτία βρισκόταν σε κάποια δική του επιλογή.

«Ήμουν ένας από αυτούς που σχεδίασαν το μονοθέσιο στο οποίο έχασε τη ζωή του ένας σπουδαίος άνθρωπος και οδηγός. Ξέρω ότι έκανα κάτι λάθος, δεν με ενδιαφέρει αν αυτό το λάθος προκάλεσε το δυστύχημα, αλλά το γεγονός ότι εγώ σχεδίασα κάτι λανθασμένα με βαραίνει και δεν θα έπρεπε να έχω επιτρέψει να χρησιμοποιηθεί το μονοθέσιο.

Θα θεωρώ για πάντα υπεύθυνο τον εαυτό μου για τον θάνατο του Ayrton. Είμαι υπεύθυνος, αλλά όχι ένοχος», έγραψε χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του…