Όταν η Renault πρωτοεμφανίστηκε το 1977 στους αγώνες Grand Prix, φορώντας έναν κινητήρα 1500 κ.εκ. με χρήση turbo, η ανησυχία στο paddock του Silverstone, ήταν διάχυτη.
16 γύρους αργότερα, αυτή έδωσε την θέση της σε δυνατά γέλια, μιας και ο EF1 στην πλάτη του Jean Pierre Jabouille παρέδωσε πνεύμα, προοικονομώντας την αναγόρευση “του turbo της Renault” στο πιο σύντομο ανέκδοτο της επιγενόμενης περιόδου της Formula 1.
Μέσα στα επόμενα έξι χρόνια όμως, οι Γάλλοι είχαν ήδη καταφέρει, όχι απλά να κόψουν τα χαχανητά των αντιπάλων με 15 νίκες, 19 ακόμα βάθρα και ένα παρολίγον πρωτάθλημα οδηγών, αλλά να αναγορεύσουν το turbo σε αναγκαίο μέσο επιβίωσης και ανταγωνιστικότητας, στο διαρκώς ανανεούμενο τεχνολογικό landscape του σπορ.
Όταν η FISA ξεκίνησε σιγά σιγά να συζητά, από τα μέσα του 1986, την ιδέα για απαγόρευση της υπερτροφοδότησης για λόγους ασφαλείας, η Renault αποχώρησε προσωρινά, αλλά επανήλθε πανέτοιμη για την νέα γενιά ατμοσφαιρικών κινητήρων, το 1989.
Στις 25 σεζόν που ακολούθησαν, τα Γαλλικά μοτέρ κατέκτησαν 12 (!) πρωταθλήματα, με τέσσερις διαφορετικούς κατασκευαστές, συμπεριλαμβανομένων έξι συνεχόμενων στα ’90s, αλλά και δύο ‘double’ της εργοστασιακής ομάδας με τον Fernando Alonso το 2005 και ’06.
Ύστερα από άλλη μια τετραετία κυριαρχίας, ως Red Bull-Renault στις αρχές της δεκαετίας του 2010, η υπερτροφοδότηση επέστρεψε ως αναγκαίο κακό, με τους 1600αρηδες υβριδικούς κινητήρες της νέας εποχής.
Οι μέρες όμως, που οι εξατμίσεις των Γαλλικών turbo έφτυναν φλόγες στις πίστες του κόσμου, είχαν πια περάσει. Αν κάτι είχε μείνει από τα παλιά, ήταν μόνο η καταραμένη αξιοπιστία, που τους είχε καταστήσει κάποτε ανέκδοτο.
Η κατάρρευση της Renault τα 10 χρόνια που ακολούθησαν, ήταν αργή και επώδυνη. Οι εννέα νίκες που κατάφεραν τα προβληματικά μοτέρ από το Viry, στα χέρια των Daniel Ricciardo, Max Verstappen και εσχάτως, Esteban Ocon, ήταν περιστασιακές – αν όχι και τυχαίες.
Ύστερα από 49 (και πλέον) χρόνια, το Παρισινό εργοστάσιο της Renault Sport που γέννησε τους θρυλικούς Γαλλικούς κινητήρες θα σιγήσει. Και η εργοστασιακή ομάδα, ενδεδυμένη πια τον μανδύα της Alpine, θα γίνει πελάτισσα της φιλικής Mercedes-Benz.
Όπως όλες οι ωραίες ιστορίες, αυτή των κινητήρων Renault στην F1 κύλησε βάσει του συμβατικού μοτίβου. Ξεκίνησε με τρέλα και ενθουσιασμό, γνώρισε την αμφιβολία, κέρδισε την αποθέωση και τελείωσε ξεχασμένη στην ανωνυμία, πίσω από ένα σύννεφο πυκνού λευκού καπνού.
